Vlinder.
Verdrietig en alléén haar liefste is heen gegaan
zwaar was die tijd, een verloren strijd
woorden komen en gaan
haar lief een herinnering die blijft
gedachten dwalen af
maar de tijd van gelukkig zijn
en vlinders in de buik is voorbij.
Ze hoort nog de woorden die hij zei
ik kom terug als vlinder
en laat jou zien dat jij de liefste
was voor mij.
Zittend op een bankje in de zon
een vlinder daalt neer op haar schouder.
Ze heeft maar één gedachte mijn lief
met tranen in haar ogen fluisterd ze
bedankt dat je hier wil zijn
je hebt een plaatsje diep in mijn hart
voor mij blijf je de aller liefste
en voor altijd in mijn gedachte.
Christiene Düthler©