donderdag 15 december 2011

Eenzame kerst.


                                                                 Christiene.©

                                                        Eenzame kerst.

                                              Hij loopt naar het raam,
                                              sneeuwvlokjes dwarellen naar benee.
                                              Hij gaat zitten in zijn stoel,
                                              denkt aan vroeger aan zijn vrouw
                                              en kinderen hoe het was die kerst,
                                              zijn gedachten zijn niet van nu,
                                              ziet zijn vrouw en kinderen
                                              bij het optuigen van de boom.

                                              Hoort ook kinder stemmen
                                              hij voelt zich alleen.
                                              Zijn vrouw is lang geleden overleden.
                                              De kinderen vlogen uit
                                              en zijn hun oude vader vergeten.
                                              Elk jaar weer die kerst,
                                              gedachten niet van nu maar van toen.

                                               Buiten spelen kinderen in de sneeuw,
                                               hij zit te mijmeren in zijn stoel.
                                               Kinder stemmen joelen
                                               het klinkt het zelfde als toen.
                                               Zouden ze dan toch nog komen,
                                               hij heeft toch nog hoop
                                               tegen beter weten in.
                                               Nog even dan is het kerst.
                                               Vader is alleen.

                                                       Christiene Düthler ©