zondag 28 oktober 2012
Papa,s autootje.
Christiene Düthler©.
Papa,s autootje.
Vader en moeder en vier kinderen wonen in een rustig dorp, met weinig auto,s en veel fietsen.Toen de kinderen klein waren gingen ze bij hun ouders op de fiets mee,toen ze groter werden kregen ze een eigen fiets.Het is zondag er is een uitstapje geplend voor de kinderen het lijkt het eind van de wereld Lommel en voor papa en mama inspanning om de boel bij elkaar te houden.Aan alles is gedacht,broodjes limonade een trommeltje met tomaatjes,ook de zwembroekjes gaan mee.En daar gaan ze allemaal op de fiets het is een flinke fietstocht maar eindelijk komen ze toch aan,een fijne dag zwemmen en pootjebaden ze verveelden zich geen moment,papa en mama zoeken een geschikt plekje voor de picknick mama spreid een kleed op de grond en pakt de mand met de broodjes en de limonade en het blikje waar de tomaatje in zitten ze doet het blik open en zegt we hebben geen tomaten het lijkt wel tomaten puree.Ze waren stuk gerammeld door het fietsen op de hobbelige paadjes.Naar de picknick gaan de kinderen de speeltuin in.Na een dag van spelen in en aan het water komt er toch een eind aan de pret,papa roept jongens we gaan in pakken we gaan naar huis.Alles wordt weer bij elkaar gezocht en daar gaan ze weer.Een heerlijke dag en die koste geen cent.Ze fietsen over de hobbelige paadjes achter elkaar aan Jan was wel wat gewend haantje de voorste hij fietst voor zijn zusje uit,en steekt netjes zijn hand uit naar rechts Tineke volgd en slaat ook rechts af Jan zet de sprint in en lacht kei hard om zijn geslaagde grap,ze hoefden niet recht af en Jan rijd weer aan top.En kijkt om met een glunderend gezicht Tineke was een beetje pissig het lukt Jan altijd weer.En dan zijn ze weer thuis en alles is goed gegaan maar papa vond het een hele onderneming met die slingerende kinderen op hun fietsjes.Papa droomde wel een hard op,hij zou wel een klein autootje willen hebben en soms komen dromen uit.En papa kocht een autootje een fiat topolino een schattig klein autootje de kinderen konden er net in zitten, en had een schuifdak.Papa voelden zich de koning te rijk in het dorp waren niet zo veel mensen met een auto papa was er dus ook heel zuinig op.Maar het gebeurde ook dat papa en mama wel eens weg waren en het leek Jan leuk om ook eens auto te rijden,
en vraagt Tineke wil jij een stukje mee rijden heel even denkt ze aan haar papa maar ze vind het ook wel reuze spannend ze stappen samen in en Jan start het is een korte weg ze staan in de achter tuin met daar achter een sloot zonder water maar met hoge brandnetels Jan geeft gas en daar gaan ze een korte rit.
Tineke knijpt haar handen in elkaar als Jan nu maar op tijd remt ze komen steeds dichter bij het huis haar hart bonst in haar keel en nog een stukje en het laatste stukje richting terras het loopt schuin naar beneden Tineke knijpt haar vingers fijn en ja Jan remt, maar te laat een klap boem pats boem en het autootje staat stil de tuindeuren zijn aan gort Jan kijkt naar Tineke vlug er uit Jan kijkt nog een keer om en zegt er zit een deuk in het autootje kom weg wezen ze rennen of hun leven er van af hangt zo hard.Tineke staat voor de sloot ze moet door de brandnetels ze heeft geen andere uitweg en Jan ziet ze al helemaal niet meer.Ze is op de helft en hoort haar vader roepen ze geeft geen antwoord ze loopt met haar blote benen en armen door de brandnetels en probeert haar armen hoog te houden in de lucht maar ze weet het zeker haar vader komt achter haar aan maar door de brandnetels??het was het één of het ander of een pakslaag rennen en niet meer om kijken.Het eind is in zicht ze klautert de sloot uit en loopt het boerenpad af tranen biggelen over haar gezicht haar armen en benen branden en staan vol bulten ja wat nu,dan maar naar huis veel erger kon het niet worden ze gaat naar binnen.Papa en mama zitten aan de tafel elkaar aankijkend zegt mama die hoef je geen straf meer te geven die heeft ze al gehad moet je die armen en benen zien één en al bult.En of ze een pakslaag gekregen zou hebben daar komt ze nooit achter en Jan weet nog niet wat hem te wachten staat.Maar welke straf erger is een pakslaag of de brandnetels dat blijft een vraag.
Christiene Düthler©.
Jaren vijftig
verhaal.
dinsdag 23 oktober 2012
woensdag 17 oktober 2012
Anders dan andere.
Christiene Düthler©
Anders dan andere.
Even van alles weg een wandeling in het groen
je loopt voorbij de laatste huizen
een deur slaat dicht,een vrouwen stem
roept ook aan de wandel.
Haar stappen hebben je in gehaald.
Ze kijkt je aan en zegt, mooi weer vandaag
je neemt haar op van kop tot teen
een jonge vrouw,of ze het weet
ze is anders dan andere.
Vragend het staat me niet,je weet
wat ze bedoeld ze draagt geen sokken
lange benen steken uit de hoge schoenen,
draagt een te korte rok die deint heftig
mee bij iedere stap.
Ze loopt mee in jou pas, ik draag geen sokken
geen echt gesprek maar korten zinnen.
Zo krijg je blaren,die heb ik al
nog een mooi dag dat is alles wat ze zegt
en versnelt haar pas.
Je volgt haar pad en kijkt naar de lange benen
in de hoge schoenen,zij is anders dan de andere
soms zijn mensen gewoon en niet aardig
zij is gewoon aardig en anders dan andere.
Ze wuift en verdwijnt in het groen..
Christiene Düthler ©.
zondag 14 oktober 2012
Ria s droom gedicht.
Christiene Düthler.©
Droomboot.
In de droomboot van Christien
heb ik veel moois gezien
glinsteren golven,huizen hoog
aan de hemel de regenboog
achter de horizon het licht
zacht scheen de zon op mijn gezicht.
Als sterren spreken konden
vroegen zij onomwonden
zie je het knipoogje,de hint?
voel me eventjes een kind
knipoog terug en vraag dan zacht
houdt het lampje aan vannacht
en alle nachten die nog komen
zo dat ik veilig weg kan dromen.
Ria©
Met dank aan Ria voor dit prachtige gedicht.
http://www.rias-weblog.nl
dinsdag 9 oktober 2012
zaterdag 6 oktober 2012
Droomreis.
Christiene Düthler ©
Droomreis.
Dobberen in een bootje
kijkend naar de wolken
het lijkt of ze mee gaan op reis.
Geen bagage alleen jij
die droomt van verre oorden.
kijkend door de spleetjes van je ogen
naar de blauwe lucht met
witte wolken
je ogen vallen dicht
je waant je ver van hier
ziet witte stranden
al is het niet van lange duur.
Golven klotsen tegen het bootje
je ontwaakt uit je droom.
Blauwe lucht en wolken
weer spiegelen een glinstering
als zilver in het water.
langzaam drijft jou droom naar boven.
Je weet het zeker
dromen worden soms waar.
Christiene Düthler©
De zeilen in de wind.
Op doek geschilderd.
50x60.
donderdag 4 oktober 2012
Roosje .
Christiene Düthler©
Roosje.
Een roosje in de knop.
Haar knopje springt open
ze is mooi
haar naam is roosje.
Sierlijk danst ze in de wind
toch niet zo sterk,
haar steeltje buigt wat krom
ze verliest wat blaadjes.
Een zuchtje haar steeltje knakt
haar kopje hangt verdrietig
scheef naar benee.
Een laatste zuchtje het
steeltje krakt.
Roosje zegt ik was hier
nog maar zo kort.
Christiene Düthler.©
Abonneren op:
Posts (Atom)