vrijdag 28 juni 2013

Zwemmen als een vis in het water.


                                                        Christiene Düthler


                                              Zwemmen als een vis in het water.
Tineke woont in een dorpje waar nog rust en ruimte is voor fietsen en wandelen,kinderen kunnen s,avonds na het eten fijn buiten spelen  met de mooiste verstop plaatsen.Er is ook een zwembad waar de kinderen dagelijks te vinden zijn.De meesten kinderen hebben een gezins abonnement en leren zo spelende wijs zwemmen.Ook het bij liggende park en speeltuin zijn in trek.Het is een eind lopen maar dat hebben ze er voor over.De kinderen zijn ook bij het school zwemmen,één keer in de week komt de bus voor rijden,Tineke en haar klas krijgen dan zwemles.Na weken zwemles te hebben gevolgd,word het tijd voor het diploma zwemmen.Tineke gaat er van uit dat ze met een diploma naar huis gaat.Er zijn enkele dingen waar ze het niet op heeft van de kant af het diepe water inspringen. ze gaat dan ook altijd van het trapje af.Met de lessen zitten ze op het muurtje met de rug naar het water en maken zwem bewegingen met de benen het idee het diepe water achter haar dat vind Tineke erg eng.Maar éénmaal in het water zwemt ze als een vis.Vandaag is de grote dag van het diploma zwemmen en Tineke denkt dat ga ik wel even doen.Alle kinderen moeten zich op stellen in één rij aan de hoogste zijde van het bad.Aan de kant staat de badmeester en geeft het eerste kind een sein,vol spanning kijkt Tineke naar de eerste sprong een flinke plons,dan is de volgende aan de beurt even wachten met springen en dan gaat de volgende  er moet wat ruimte blijven tussen de voorganger.Een baantje zwemmen en een baantje op de rug en minuutje water trappelen.Tineke haar gedachten gaan als een razende te keer als ik nu maar eerst in het water gesprongen ben.De eerste kinderen beginnen aan hun baantje de rij word steeds kleiner. Tineke haar  hart klopt in haar keel de volgende groep springt met tussen pozen en de rij word nog kleiner.Het gevoel word steeds steeds sterker,een stemmetje van binnen zegt je springt en als je niet springt krijg je geen diploma,en weer het stemmetje je springt.Tineke was meer bezig met de gedachte om van de muur te springen dan met het zwemmen want dat kon ze.Normaal zou Tineke niet springen maar ze moet.De rij voor haar haar word steeds kleiner en weer staat er een groepje klaar om te springen.En dan in eens staat Tineke voor op, het stemmetje zegt springen anders krijg je geen diploma.De badmeester blaast op de fluit en zegt ga maar op de muur staan,en daar staat Tineke,ze heeft maar één gedachte springen,ze hoort niets meer en springt te kort achter de ander ze plonst de diepte in en komt weer boven.Maar de paniek verkrampte de spieren van armen en benen.Het stemmetje zegt zwemmen je bent op de helft de minuten lijken wel uren te duren.En tijdens het water trappelen krijgt ze een sein van kom er maar uit,via het trapje gaat ze het bad uit en krijgt te horen je hebt het niet gehaald ,dus geen diploma Tineke druipt af als een verzopen katje wel kunnen zwemmen maar geen diploma.De hoogte vrees heeft haar de das om gedaan.

Einde.                                                 Christiene Düthler©

één klik voor groter.

dinsdag 25 juni 2013

Een reuze spin.


                                                           Christiene Düthler ©

Een reuze spin.
Tineke woonde met haar vader en moeder en broertjes in een gezellig huis.Maar net iets te klein.
Aan de achter kant was een balkon,het was niet prettig zitten,je kijkt bij de buren in de keuken  en zo kwam vader op het idee om er een kamertje op te bouwen.En dat zou dan Tineke haar kamertje worden.Na verloop van tijd was het kamertje klaar.Moeder had vrolijke gordijntjes gemaakt en er lag nu groen zeil in en met bonte spikkeltjes,er word een bed in gezet en een kastje voor de spulletjes en de rest doet Tineke alles krijgt een plaatsje de poppen en de beren en nog wat poppenspul.Tineke speelt graag met poppen.Het ziet er knus uit.De balcondeur is blijven zitten daar zit een groot raam in en ook daar heeft moeder een gordijntje voor gemaakt.Als Tineke gaat slapen kan ze het dicht schuiven.Als de broertjes naar hun kamer gaan komen ze langs Tineke haar deur.De broertjes plagen graag.Als er iets is waar ze het niet mee eens zijn trekken ze alle laden open en keren ze om en ook de kastjes worden dan leeg gehaald.En dan wist Tineke dat de broertjes waren geweest van haar broertjes moest ze het hebben.Op een dag gaat Tineke op haar nieuwe kamertje spelen ze zit met haar poppen op de grond en speelt moedertje.Wat ze niet gezien had dat Jan de klink van de buitenkant van de deur heeft gehaald ze heeft hem niet gezien of gehoord.Op eens kijkt Tineke naar de muur en daar zit een reuze spin,als aan de grond genageld blijft ze zitten en durft zich niet meer te bewegen.Ze durft ook niet haar moeder te roepen bang dat de spin schrikt en begint te lopen en dan haar kant in komt.Ze blijft doodstil zitten.Moeder heeft het eten klaar en roept aan tafel, vader gaat met de jongens aan tafel en vraagt waar Tineke blijft er word nog een keer naar boven geroepen maar geen geluid, vader en moeder kijken elkaar aan en lachen en denken dat het komt door dat ze een nieuw kamertje heeft.Jan zit stiekum te lachen en denkt ze kan er toch lekker niet uit,moeder word ongeduldig en rent naar boven en kijkt door het raam van de deur en ziet Tineke zitten,ze ziet moeder maar durft niets te zeggen en blijft stok stijf zitten.Dan kijkt moeder ook naar de muur en ziet de vette spin ook zitten.Ze wil de deur open doen en ziet dat de klink van de deur af is en roept tegen Tineke ik ben zo terug,nu is moeder echt boos en roept wie heeft de klink van Tineke haar deur af gehaald ,Jan denkt nu word het menis en haalt snel de klink die hij verstopt heeft en geeft hem aan moeder,moeder rent de trap weer op en vader komt achter haar aan en zet de klink op de deur.Moeder tilt Tineke op en zegt kom maar gauw eten.Intussen haalt vader de spin van de muur.Dan gaan vader en moeder en Tineke ook aan tafel zitten en gaan ze eten.Na het eten word er een ernstig woordje met Jan gesproken dat hij dat nooit meer mag doen klinken van de deuren af halen.
De eerste tijd blijft Tineke alle muren en hoekjes afzoeken of er misschien toch nog een spin is blijven zitten.

Einde                                                        Christiene Düthler©

Eén klik voor groter zien.


vrijdag 21 juni 2013

Een muis om lief te hebben


                                                          Christiene Düthler©

                                                                  Muis.
                                                 Wie is muis........wat is muis.
                                                 Muis is soms wat voorzichtig
                                                 soms wat schichtig.
                                                 Muis is soms lief
                                                 soms zelfs een hartedief.
                                                 Muis is een denker
                                                 en vaak een schenker.  
                                                 Muis is soms een deugniet
                                                 maar wel één die van het leven geniet .
                                                 Muis is gewoon muis.


           
                                          Christiene Düthler©                  Muis in rust.

                                                               Pentekening......21 x 30.


Bron tekst niet bekend.





maandag 17 juni 2013

De vogelverschrikker.


                                                         Christiene  Düthler©

                                                      De vogelverschrikker.

                                                      Landerijen rechte lijnen
                                                      Daar staat hij tussen vele
                                                      soorten en gewassen.
                                                      Het lijkt net een mens zonder
                                                      handen en voeten
                                                      de armen wijd gespreid.
                                                      Hij draagt een versleten hoed
                                                      en jas die hem beschermen
                                                      tegen zon wind en regen.

                                                      Vogels vliegen over
                                                      een kraai daalt krijsend neer
                                                      land op een uitgestoken arm.
                                                      Kijkt op afstand naar het gezicht
                                                      onder de rafelige hoed.
                                                      Draait onrustig heen en weer
                                                      doet zijn behoefte
                                                      die blubbert over de mouw.
                                                      De kraai kijkt  naar de vogelverschrikker
                                                      of hij wil zeggen
                                                      ik heb schijt aan jou.

                                                       Christiene Düthler©

                                                       Pentekening-vogelverschrikker.

                                                               24 x 32 cm.
Eén klik voor groter.

donderdag 13 juni 2013

Christienes vlindertuin.











  
                                                           Christiene Düthler©

                                                        Geschilderd op doek

                                                                      en

                                                        Pentekening met krijt

                                                                  acryl verf.

                                                     deze vlinders zijn uit gevlogen.

woensdag 5 juni 2013

Een eigen huis een plek onder de zon.


                                                         Christiene Düthler©

                                                          Yvonne,s stulpje.....

                                               Op doek geschilderd 30 x30 cm.


                                             Wie de schoen past trekke hem aan.....

Eén klik voor groter.