De verdwenen fiets.
In
tussen dekt mama de tafel,en dan komen Remie en Tineke achter om,ze
hebben het warm en zijn moe van het eind lopen.Dan gaan ze aan tafel
tijdens het eten doet Remie zijn verhaal er valt eigenlijk niets te
vertellen alleen dat zijn fiets weg is,Remie vraagt aan Jan vond jij het
ook niet raar hoe Wies en haar broer reageerden,Remie dacht hard op, ze
vroeg of ik mijn fiets niet kon vinden, en toen moesten ze allemaal
lachen.Papa is nog steeds woedend en zegt als wij klaar zijn met eten
fietsen we samen naar het zwembad misschien hebben ze de fiets terug
gezet.In tussen zijn ze klaar met eten.Papa en Remie gaan samen op zoek
naar de verdwenen fiets.Tineke wil ook graag mee, nee zegt mama jij
blijft hier dan kun je helpen met de afwas.Jan mocht ook niet mee dan
had hij maar bij zijn broer en zus moeten blijven.En daar gaan Papa en
Remie,Remie zit bij Papa achter op de fiets, hij voelde zich knap op
gelaten als je zo groot bent,hij weet ook wel dat hij nu beter zijn mond
kan houden.Ze komen nog wat fietsers tegen die nog laat in het zwembad
zijn gebleven.Ze rijden langs de droge sloot er staan nog enkele fietsen
in maar niet die van Remie,Papa stapt weer op en fietst verder langs de
weilanden met koeien die met grote ogen kijken als of ze denken wat
komen die hier doen.Weet je wat we gaan doen we rijden dit paadje in en
bij de bocht gaan we terug, ze fietsen tussen de korenvelden met
korenbloemen en klaprozen door.Bij de bocht aan gekomen roept Remie daar
Papa kijk daar ligt mijn fiets die hebben ze daar gewoon neer
gedonderd,Remie raapt zij fiets op en is zo blij, hij kijkt of er niets
aan mankeert het lijkt oké.Zo zegt Papa en nu naar huis, daar zijn ze
nog niet van af, ze hebben met hun handen van ander mans spullen af te
blijven,dit zie ik niet meer als een geintje.Ze fietsen samen naar
huis,Mama is ook blij en op gelucht dat de fiets weer terecht is, Papa
roept daar zijn ze nog niet klaar mee, hij pakt de telefoon en beld de
dominee op en doet zijn verhaal .De dominee is een strenge man en vader
als daar iets niet ging zo als het moest gaan dan greep hij naar de
riem, die aan een haak naast de voordeur hangt.De dominee heeft goed
geluisterd ,dat moet worden op gelost dat zijn geen geintjes meer,wie
dat gedaan heeft moet zijn excuus aan bieden,we spreken af dat mij
kinderen,Wies,Harry en Stieneke morgen avond om zeven uur bij u zijn.De
volgende avond klokslag zeven uur drukt Wies op de bel,met broer Harry
en Stieneke ze staan zenuwachtig aan de deur niet wetend wat er komen
gaat,de deur gaat open zo daar zijn jullie zegt mama en laat de kinderen
binnen, ze komen de kamer binnen en gaan staan in een rijtje, zo zegt
Papa vertel nu maar wie de fiets heeft mee genomen en daar na in het pad
heeft neer gegooid,ik heb het niet gedaan meneer zegt Harry,en jij wies
heb jij daar de fiets neer gegooid, Wies staat te trillen op haar
benen, nee meneer dat heb ik niet gedaan,Stieneke hoeft hij niet te
vragen die is te jong,één van jullie staat te liegen, ze staan er
ongemakkelijk bij,ze waren normaal kind aan huis.Remie wist haast
zeker,het was Wies,waarom zei ze nou niet gewoon ja ik heb het
gedaan,maar Wies blijft muis stil, en haar broer ook, het was zo stil je
kon een speld horen vallen,en dan klinkt Papa,s zware stem, één van
jullie staat te liegen en daar houd ik niet van, jullie kunnen gaan en
komen hier niet meer binnen.De kinderen kijken elkaar geschrokken aan,
dit was als een geintje bedoeld ze wisten haast wel zeker dat het Wies
is geweest.Wat als een geintje was begonnen liep uit op een drama.Mama
liet de kinderen uit en zegt je kunt het nu nog zeggen, ze wist zich
hier ook geen raad mee.De kinderen druipen af en weten als ze thuis
komen is het drama nog niet klaar.Papa en mama praten nog even na,Papa
zegt tegen de kinderen, het is jammer zo als het gegaan is maar mensen
die liegen daar heb ik geen goed woord voor over, en dan nog wel
kinderen van een dominee.Remie zegt ik weet het zeker het was Wies die
is ook een poosje weg geweest.Mama zucht en zegt eerlijk duurt het
langst.De meisjes storen zich nergens aan ze zijn vriendinnetje en blijven vriendinnetjes en niemand die daar iets van zegt. |
woensdag 27 augustus 2014
De verdwenen fiets......... 2
dinsdag 26 augustus 2014
De verdwenen fiets.....1
De verdwenen fiets.
Ze woonde in een dorpje,Tineke en haar papa en mama en broertjes.Er is een school en een zwembad waar alle vriendjes en vriendinnetjes naar toe gaan.Het is woensdag een snik hete dag,de kinderen zijn naar school maar mama weet nu al waar de kinderen van middag naar toe gaan.En eindelijk is het dan zo ver,de school bel gaat het is twaalf uur de kinderen vliegen de klas uit naar buiten,ze wachten buiten op elkaar,Jan,Remie en Tineke en de kinderen van de dominee,Wies,Harry en Stieneke ze spreken af hoe laat ze gaan zwemmen en lopen gezamenlijk naar huis.Ze komen bij huis aan en de kinderen van de Dominee lopen door, de dominee woont met zijn vrouw en zeven kinderen in de pastorie.En vraagt mama hoe was het op school de verhalen komen los, in tussen dekt mama de tafel,ze eten een boterham, en vraagt mama wat gaan jullie van middag doen, ze roepen in één koor zwemmen, mama moet er mee lachen ze wist het wel, het is vragen naar de bekende weg. De kinderen staan op van de tafel en zoeken de zwem spulletjes bij elkaar, ze krijgen nog geld voor een ijsje en weg zijn ze ,mama roept pas goed op de kleintjes.En daar komen ook de kinderen van de dominee aan fietsen de jongste mogen achter op zitten ,Tineke en Stieneke het lijken wel zusjes maar zijn dikke vriendinnetjes.En daar gaan ze richting zwembad.Het is één rechte weg tussen de koeien en de korenvelden,het is druk allemaal fietsers richting zwembad, het zwembad gaat schuil achter de hoge bomen van het park en speeltuin.Een diepe droge sloot loopt langs het hekwerk,het staat vol met fietsen binnen het hek is de fietsenstalling maar zo kost het geen geld.De kinderen komen bij het loket en laten hun zwemkaart zien en mogen door lopen het zwemfestijn kan beginnen.Een maal binnen uitkleden en de kleding af geven en zoeken dan een plaatsje met zicht op het water,ze rollen hun badlakens uit,Jan roept ik heb zin in een ijsje en de hele club vliegt er achter aan naar het snoepwinkeltje en daar staat al een flinke rij kinderen iedereen wil een ijsje,eindelijk zijn ze aan de beurt er word flink gelikt het ijsje smelt snel en voor ze weer terug zijn,zijn is het ijsje op.Nu snel het water in ze hebben de grootste pret gaan kopje onder en doen tikkertje en gaan weer het water uit, en dan gaan ze lang uit liggen in de zon,heerlijk op gewarmd gaan ze weer het water in, en dan vraagt Stieneke waar is Wies niemand had haar nog gemist, Wies had wel meer van die streken dat ze zonder iets te zeggen verdween, dan zat ze bij oudere jongens en meisje en haalde geintjes uit.Het is een heerlijk dag van water pret maar aan alles komt een eind. Remie als een van de oudste zegt we moeten gaan willen we op tijd thuis zijn, en daar komt Wies aan lopen en roept het is de hoogste tijd om te gaan ze heeft een grijns op haar gezicht ze voerde iets in haar schild dat kun je zien.Ze zoeken de spulletjes weer bij elkaar en halen de kleding weer af bij de balie,en als iedereen weer aangekleed is gaan ze vrolijk richting uitgang en lopen langs de sloot waar de fietsen staan het is even zoeken,Jan roept hier staat mijn fiets Remie loopt ook die kant in,dat is raar zijn fiets stond naast die van Jan, Wies en Harry hebben ook hun fiets gevonden tussen al die fietsen, de kinderen hebben lol onder elkaar en kijken naar Remie,Wies roept met een raar onder toontje in haar stem, kun je je fiets niet vinden Remie,Remie roept terug dit vind ik niet leuk meer, kom zegt Wies we gaan anders zijn we te laat voor het eten, ik ga met Tineke en Remie mee zegt Stieneke ,daar gaan ze de vrienden en laten Remie staan en ook broer Jan stapt op en laat Remie en zijn zusje staan.Remie vertrouwd het niet het lijkt wel of ze iets in hun schild voeren.De twee jongste meisjes ze laten Remie niet alléén het was een aardig eindje lopen en erg warm.Remie denkt wat zal papa zeggen als ik zonder fiets thuis kom.Jan is thuis aan gekomen,papa vraagt waar zijn Tineke en Remie,Jan denkt had ik maar gewacht maar daar is het te laat voor,ja wat moet hij zeggen, Remie zijn fiets is weg, en nou moet hij lopend naar huis,hij had toch bij één van de anderen achter op de fiets kunnen gaan zitten, en jij laat je zusje en broer naar huis lopen, samen uit samen thuis, Jan zegt niets meer papa is woedend.
Christiene Düthler©
Word vervolgd.
Jaren vijftig verhaal.
Ze woonde in een dorpje,Tineke en haar papa en mama en broertjes.Er is een school en een zwembad waar alle vriendjes en vriendinnetjes naar toe gaan.Het is woensdag een snik hete dag,de kinderen zijn naar school maar mama weet nu al waar de kinderen van middag naar toe gaan.En eindelijk is het dan zo ver,de school bel gaat het is twaalf uur de kinderen vliegen de klas uit naar buiten,ze wachten buiten op elkaar,Jan,Remie en Tineke en de kinderen van de dominee,Wies,Harry en Stieneke ze spreken af hoe laat ze gaan zwemmen en lopen gezamenlijk naar huis.Ze komen bij huis aan en de kinderen van de Dominee lopen door, de dominee woont met zijn vrouw en zeven kinderen in de pastorie.En vraagt mama hoe was het op school de verhalen komen los, in tussen dekt mama de tafel,ze eten een boterham, en vraagt mama wat gaan jullie van middag doen, ze roepen in één koor zwemmen, mama moet er mee lachen ze wist het wel, het is vragen naar de bekende weg. De kinderen staan op van de tafel en zoeken de zwem spulletjes bij elkaar, ze krijgen nog geld voor een ijsje en weg zijn ze ,mama roept pas goed op de kleintjes.En daar komen ook de kinderen van de dominee aan fietsen de jongste mogen achter op zitten ,Tineke en Stieneke het lijken wel zusjes maar zijn dikke vriendinnetjes.En daar gaan ze richting zwembad.Het is één rechte weg tussen de koeien en de korenvelden,het is druk allemaal fietsers richting zwembad, het zwembad gaat schuil achter de hoge bomen van het park en speeltuin.Een diepe droge sloot loopt langs het hekwerk,het staat vol met fietsen binnen het hek is de fietsenstalling maar zo kost het geen geld.De kinderen komen bij het loket en laten hun zwemkaart zien en mogen door lopen het zwemfestijn kan beginnen.Een maal binnen uitkleden en de kleding af geven en zoeken dan een plaatsje met zicht op het water,ze rollen hun badlakens uit,Jan roept ik heb zin in een ijsje en de hele club vliegt er achter aan naar het snoepwinkeltje en daar staat al een flinke rij kinderen iedereen wil een ijsje,eindelijk zijn ze aan de beurt er word flink gelikt het ijsje smelt snel en voor ze weer terug zijn,zijn is het ijsje op.Nu snel het water in ze hebben de grootste pret gaan kopje onder en doen tikkertje en gaan weer het water uit, en dan gaan ze lang uit liggen in de zon,heerlijk op gewarmd gaan ze weer het water in, en dan vraagt Stieneke waar is Wies niemand had haar nog gemist, Wies had wel meer van die streken dat ze zonder iets te zeggen verdween, dan zat ze bij oudere jongens en meisje en haalde geintjes uit.Het is een heerlijk dag van water pret maar aan alles komt een eind. Remie als een van de oudste zegt we moeten gaan willen we op tijd thuis zijn, en daar komt Wies aan lopen en roept het is de hoogste tijd om te gaan ze heeft een grijns op haar gezicht ze voerde iets in haar schild dat kun je zien.Ze zoeken de spulletjes weer bij elkaar en halen de kleding weer af bij de balie,en als iedereen weer aangekleed is gaan ze vrolijk richting uitgang en lopen langs de sloot waar de fietsen staan het is even zoeken,Jan roept hier staat mijn fiets Remie loopt ook die kant in,dat is raar zijn fiets stond naast die van Jan, Wies en Harry hebben ook hun fiets gevonden tussen al die fietsen, de kinderen hebben lol onder elkaar en kijken naar Remie,Wies roept met een raar onder toontje in haar stem, kun je je fiets niet vinden Remie,Remie roept terug dit vind ik niet leuk meer, kom zegt Wies we gaan anders zijn we te laat voor het eten, ik ga met Tineke en Remie mee zegt Stieneke ,daar gaan ze de vrienden en laten Remie staan en ook broer Jan stapt op en laat Remie en zijn zusje staan.Remie vertrouwd het niet het lijkt wel of ze iets in hun schild voeren.De twee jongste meisjes ze laten Remie niet alléén het was een aardig eindje lopen en erg warm.Remie denkt wat zal papa zeggen als ik zonder fiets thuis kom.Jan is thuis aan gekomen,papa vraagt waar zijn Tineke en Remie,Jan denkt had ik maar gewacht maar daar is het te laat voor,ja wat moet hij zeggen, Remie zijn fiets is weg, en nou moet hij lopend naar huis,hij had toch bij één van de anderen achter op de fiets kunnen gaan zitten, en jij laat je zusje en broer naar huis lopen, samen uit samen thuis, Jan zegt niets meer papa is woedend.
Christiene Düthler©
Word vervolgd.
Jaren vijftig verhaal.
donderdag 21 augustus 2014
Chinese Magie.......dans.....
Christiene Düthler©
Christiene Düthler©
Chinese magie.......dans.
Pentekening, schildering, 32 x 23.
Inspiratie....de dansgroep.....Shen yun
Chinese magie.
China is een land van grote rijkdommen,dat
gaat ook op voor de variëteit aan etnisch groeperingen- er zijn er
behalve de hoofdgroep van de Han maar liefst 55 van elk met de eigen
tradities,talen,liedereen en dansen.Shen Yun.
woensdag 13 augustus 2014
Heimwee....2
Heimwee.
Er gaan een paar weken over heen dat tante Olinda is verhuist Tineke kan niet wachten en eindelijk de telefoon gaat ,Olinda is klaar met haar huis en vraagt of Tineke de andere week komt logeren en is dan ook nog eens jarig.En dan is het eindelijk zo ver ze heeft een klein koffertje in gepakt en ook haar popje Stientje gaat mee,papa en mama brengen haar weg.Ze stoppen voor een niet zo groot huis met een kleine tuin, Tineke belt aan de deur zwaaid open het is een aller hartelijks ontvangst Olinda neemt Tineke in haar armen,en zegt ik ben blij dat ik je zie ik heb je zo gemist,ze gaan naar binnen en Olinda schenkt thee en verteld hoe het is gegaan ,ze kijkt Tineke aan en zegt de konijntjes zijn ook verhuist naar heel lieve mensen, Tineke zegt niets ze moet even slikken ze wil niet huilen.Na de thee krijgen Tineke en haar papa en mama een rondgang door het huis het ziet er fris en vriendelijk uit, dit is jou kamertje zegt Olinda zet je koffertje hier maar neer en gaan weer naar beneden.En dan is het zo ver Tineke is wel gespannen maar houd zich goed nog een knuffel en een kusje en daar gaan ze samen zwaaien ze papa en mama uit.Het is weer van ouds gezellig ze doen leuke dingen alles gaat goed.De andere dag is Olinda jarig ,en Tineke mag haar helpen met van alles en nog wat.Er komen ook gasten waar onder papa en mama, in het begin leek het Tineke wel leuk maar hoe dichter dat het bij komt hoe akeliger dat ze het vind,kwamen ze maar niet.Maar dan is het zo ver de eerste gasten komen binnen,Tante Olinda straalt en ziet er heel mooi uit, ze neemt kadootjes in ontvangst en zet de bloemen in het water.En dan gaat de bel en komen papa en mama binnen,Tineke is toch wel blij heel even denkt ze waren ze er maar niet.Olinda laat de gasten het huis zien.Eigenlijk is het best gezellig de gasten zitten in een kring allemaal grote mensen en één klein meisje,er word gezellig gepraat en gelachen,Tineke zit naast tante Olinda niemand heeft in de gate dat de spanning Tineke te veel word,Tante Olinda is druk en praat met handen en voeten haar Franse accent klinkt er boven uit.Ze geeft Tineke een goed bedoeld klapje op haar knie en dat is de druppel die de emmer doet overlopen.Tineke begint te huilen het word stil en iedereen kijkt haar kant op en begrijpen de tranen niet.De eerste gasten staan op het is al laat, ook papa en mama staan op om te vertrekken maar eerst een woord van troost,ga maar lekker slapen zegt mama en weet dat Tineke zo graag wou logeren bij Olinda,als het niet gaat belt tante mij wel even en komt Remie jou halen.Maar naar zo,n heftige avond is Tineke toch in slaap gevallen.De andere morgen zitten ze gezellig aan het onbijt,ze hebben nog geen echt plan van wat ze zullen gaan doen.In de loop van de ochtend gaat de bel tante staat op en doet open, en dan staat de grote broer van Tineke in eens in de kamer,Tineke schrikt ze is blij en niet blij het ging goed,Remie zegt mama heeft gevraagd of ik even wou kijken hoe het gaat anders breng je haar maar mee naar huis,het was goed bedoeld.Ze moet nu een keuze maken, dat is erg moeilijkvoor zo,n klein meisje blijven of naar huis,was Remie maar niet gekomen dan was het haar misschien gelukt,het is niet leuk voor tante Olinda die een beetje beduust kijkt.
Maar toch gaat ze met Remie naar huis, en zo komt er een snel eind aan de logeer partij.
Christiene Düthler©
Uit de serie uit logeren.
Jaren vijftig
verhaal.
Er gaan een paar weken over heen dat tante Olinda is verhuist Tineke kan niet wachten en eindelijk de telefoon gaat ,Olinda is klaar met haar huis en vraagt of Tineke de andere week komt logeren en is dan ook nog eens jarig.En dan is het eindelijk zo ver ze heeft een klein koffertje in gepakt en ook haar popje Stientje gaat mee,papa en mama brengen haar weg.Ze stoppen voor een niet zo groot huis met een kleine tuin, Tineke belt aan de deur zwaaid open het is een aller hartelijks ontvangst Olinda neemt Tineke in haar armen,en zegt ik ben blij dat ik je zie ik heb je zo gemist,ze gaan naar binnen en Olinda schenkt thee en verteld hoe het is gegaan ,ze kijkt Tineke aan en zegt de konijntjes zijn ook verhuist naar heel lieve mensen, Tineke zegt niets ze moet even slikken ze wil niet huilen.Na de thee krijgen Tineke en haar papa en mama een rondgang door het huis het ziet er fris en vriendelijk uit, dit is jou kamertje zegt Olinda zet je koffertje hier maar neer en gaan weer naar beneden.En dan is het zo ver Tineke is wel gespannen maar houd zich goed nog een knuffel en een kusje en daar gaan ze samen zwaaien ze papa en mama uit.Het is weer van ouds gezellig ze doen leuke dingen alles gaat goed.De andere dag is Olinda jarig ,en Tineke mag haar helpen met van alles en nog wat.Er komen ook gasten waar onder papa en mama, in het begin leek het Tineke wel leuk maar hoe dichter dat het bij komt hoe akeliger dat ze het vind,kwamen ze maar niet.Maar dan is het zo ver de eerste gasten komen binnen,Tante Olinda straalt en ziet er heel mooi uit, ze neemt kadootjes in ontvangst en zet de bloemen in het water.En dan gaat de bel en komen papa en mama binnen,Tineke is toch wel blij heel even denkt ze waren ze er maar niet.Olinda laat de gasten het huis zien.Eigenlijk is het best gezellig de gasten zitten in een kring allemaal grote mensen en één klein meisje,er word gezellig gepraat en gelachen,Tineke zit naast tante Olinda niemand heeft in de gate dat de spanning Tineke te veel word,Tante Olinda is druk en praat met handen en voeten haar Franse accent klinkt er boven uit.Ze geeft Tineke een goed bedoeld klapje op haar knie en dat is de druppel die de emmer doet overlopen.Tineke begint te huilen het word stil en iedereen kijkt haar kant op en begrijpen de tranen niet.De eerste gasten staan op het is al laat, ook papa en mama staan op om te vertrekken maar eerst een woord van troost,ga maar lekker slapen zegt mama en weet dat Tineke zo graag wou logeren bij Olinda,als het niet gaat belt tante mij wel even en komt Remie jou halen.Maar naar zo,n heftige avond is Tineke toch in slaap gevallen.De andere morgen zitten ze gezellig aan het onbijt,ze hebben nog geen echt plan van wat ze zullen gaan doen.In de loop van de ochtend gaat de bel tante staat op en doet open, en dan staat de grote broer van Tineke in eens in de kamer,Tineke schrikt ze is blij en niet blij het ging goed,Remie zegt mama heeft gevraagd of ik even wou kijken hoe het gaat anders breng je haar maar mee naar huis,het was goed bedoeld.Ze moet nu een keuze maken, dat is erg moeilijkvoor zo,n klein meisje blijven of naar huis,was Remie maar niet gekomen dan was het haar misschien gelukt,het is niet leuk voor tante Olinda die een beetje beduust kijkt.
Maar toch gaat ze met Remie naar huis, en zo komt er een snel eind aan de logeer partij.
Christiene Düthler©
Uit de serie uit logeren.
Jaren vijftig
verhaal.
dinsdag 12 augustus 2014
Heimwee.....1
Christiene Düthler©
Heimwee.
Tineke woond met haar ouders en broertjes in een dorpje waar iedereen elkaar kent,en gaan er ook samen naar school.
Tussen de boerderijen staat een prachtig huis achter een hek is een tuin
met de mooiste bloemen,er zit een oude dame voor het raam,ze zwaaid
altijd naar Tineke,ze woond daar met haar zoon en schoon dochter Olinda
en komt uit Frankrijk.Ze spreekt Nederlands met een Frans accent,het
zijn vrienden van haar papa en mama.Tineke komt er graag na
schooltijd.Mama vraagt,Tineke wil jij het oud brood weg brengen voor de
konijntjes,dat wil Tineke wel dan kan ze de konijntjes voeren. Olinda
vind het fijn als Tineke komt,ze heeft zelf geen kinderen en kan haar
dan lekker verwennen.Tineke hoeft maar een paar huizen verder,ze Belt
aan en Olinda doet de deur open ,hallo Tineke ik zie het al
jij komt de konijntjes voeren,kom binnen ze lopen de gang door naar de
keuken en daar buiten daar staat het konijnen hok.Ze zet haar mandje op
de grond en verdeeld het brood en praat tegen de konijntjes en zegt
jullie krijgen straks nog een worteltje,tante kijkt vertederend toe.Zo
nou hebben ze hun buikje vol, kom dan gaan we nu naar binnen.
Binnen is de oude dame bezig met de kopjes klaar te zetten
voor de thee, en vraagt wil je ook een kopje thee,dat wil Tineke wel. Olinda babbelt
gezellig met Tineke over school en hoe het gaat met papa en mama en de
broertjes, de oude mevrouw komt weer binnen met een dienblad en zet het
op de tafel,Tineke krijgt een heel mooi kopje het heeft iets
deftigs,Tante pakt een trommeltje en zegt zoek maar iets lekkers uit het
één ziet er nog lekkerder uit dan het ander.
De oude dame genoot ook zichtbaar van het bezoek van het
kleine meisje.Het was gezellig maar Tineke moet nu echt naar huis.Ze
krijgt nog wat lekkers mee naar huis en zo gaat dat dagelijks Olinda vind
dat zo gezellig met de kleine meid.Zo gaat Tineke de volgende dag weer
de konijntjes voeren, Olinda heeft groot nieuws en weet dat Tineke dit
niet leuk gaat vinden,en zegt, Tineke wij gaan verhuizen naar de grote
stad,de kleine meid kijkt vol ongeloof naar Olinda en ze denkt aan de
konijntjes, Olinda had er ook moeite mee want dan moest ze de kleine
meid ook missen,ze was erg aan Tineke gehecht het babbelen de konijntjes
voeren.Tineke vond het echt niet leuk geen konijntje niet meer gezellig
thee drinken.
Ze gaan voor het laatst samen de konijntjes voeren nog een
stukje brood en een worteltje, met een droevig gezichtje zegt ze voor
het laatst lieve woordjes en met een snik jullie zien mij nooit meer
terug.Samen zitten ze nog een poosje op het bankje,de tranen biggelen
over haar gezichtje,tante Olinda had er ook moeite mee en zei kom we
gaan naar binnen,Tineke kijkt om tot ze uit het zicht zijn,ze drinken
nog een kopje thee tante zegt we gaan het nog druk krijgen, alles in
pakken maar over even dan zien we je weer terug en kom je een paar
daagjes logeren en dan gaan we leuke dingen doen,ze drinken de thee maar
het is niet zo als anders, Tineke is stil en denkt aan de
konijntjes.Tante zegt ik heb een klein cadeautje voor jou en geeft
Tineke een doosje, vol spanning maakt ze het open het zijn twee
haarspeldjes met kindergezichtjes zo iets moois heeft ze nog nooit gehad
ze is heel blij en geeft tante Olinda een dikke zoen ze moet nu echt
gaan,nog een dikke knuffel en zoen en tot gauw.
Christiene Düthler©
uit de serie uit logeren.
jaren vijftig verhaal.
|
zondag 3 augustus 2014
Vlinder.....
Christiene Düthler©
Op doek geschilderd 30 x 40
Eén klik voor groter kijken.
Vlinder.
Verdrietig en alléén haar liefste is heen gegaan
zwaar was die tijd, een verloren strijd
woorden komen en gaan
haar lief een herinnering die blijft
gedachten dwalen af
maar de tijd van gelukkig zijn
en vlinders in de buik is voorbij.
Ze hoort nog de woorden die hij zei
ik kom terug als vlinder
en laat jou zien dat jij de liefste
was voor mij.
Zittend op een bankje in de zon
een vlinder daalt neer op haar schouder.
Ze heeft maar één gedachte mijn lief
met tranen in haar ogen fluisterd ze
bedankt dat je hier wil zijn
je hebt een plaatsje diep in mijn hart
voor mij blijf je de aller liefste
en voor altijd in mijn gedachte.
Christiene Düthler©
Op doek geschilderd 30 x 40
Eén klik voor groter kijken.
Vlinder.
Verdrietig en alléén haar liefste is heen gegaan
zwaar was die tijd, een verloren strijd
woorden komen en gaan
haar lief een herinnering die blijft
gedachten dwalen af
maar de tijd van gelukkig zijn
en vlinders in de buik is voorbij.
Ze hoort nog de woorden die hij zei
ik kom terug als vlinder
en laat jou zien dat jij de liefste
was voor mij.
Zittend op een bankje in de zon
een vlinder daalt neer op haar schouder.
Ze heeft maar één gedachte mijn lief
met tranen in haar ogen fluisterd ze
bedankt dat je hier wil zijn
je hebt een plaatsje diep in mijn hart
voor mij blijf je de aller liefste
en voor altijd in mijn gedachte.
Christiene Düthler©
Abonneren op:
Posts (Atom)