woensdag 1 juli 2015

De wind wiegt een schommel.




                                    De wind wiegt een schommel.

                                    Een kind zet zich af met korte benen
                                    langzaam komt de schommel in beweging
                                    de handen stevig aan het touw.
                                    hoger hoger een kinderlijk verlangen
                                    een reis naar de zon.

                                    Pieken en dalen in een mens zijn leven
                                    al schommelend verlies je hoogte
                                    je kunt niet blijven zegt een zachte stem
                                    in gedachte keer je terug naar aarde
                                    land met beide benen op de grond

                                    waar het als kind al schommelend begon
                                    lang geleden de reis naar de zon 
                                    is niet vergeten.
                                    De wind wiegt een schommel.

                                    Christiene Düthler©

                                    Gedicht.