woensdag 20 september 2017

Een dorpsschool 5


                                                  Christiene Düthler©


De laatste middag samen probeerde de meester er toch een gezellige middag van te maken,hij kon prachtig voor lezen,dit is het moment waar ze echt naar hem luisteren,halverwegen de middag gaat de meester op zijn kruk voor de klas zitten en het word muisstil.De meester gaat voor lezen en de kinderen dwalen af en kijken naar buiten en zien een volgeltje dat naar binnen  kijkt.Het lijkt wel of het vogeltje mee zit te luisteren naar het verhaal en blijft zitten.Weer vooruit kijkend naar de meester op zijn kruk,beginnen een paar kinderen te grinneken en het geluid word steeds luider.De meester stopt even met zijn verhaal en kijkt de klas in om te kijken wat er te lachen valt.De meester gaat weer verder,de kinderen kijken elkaar aan,lachen gieren brullen nu is echt de maat vol hij schreeuwt ,en hij vervolgt nog eenmaal zijn verhaal.Hij beweegt zich op zijn kruk met zijn benen uit elkaar,het vogeltje kijkt nog steeds naar binnen,maar de meester ziet hem niet,het is onrustig in de klas, de meester draait op zijn kruk, en nu zien ze het allemaal de meester heeft een gaatje in zijn broek precies tussen zijn benen.De kinderen schudden van het lachen er is geen houden meer aan,lachen gieren brullen.De meester schiet als een raket van zij kruk en schreeuwt en heeft  inmiddels een hoofd als een biet,hij pakt een stapel schriften en gooit  die  met geweld op de oud houtenvloer dat dreunt  nog
even na.Het vogeltje dat aldoor naar binnen heeft zitten kijken is zo geschrokken dat het weg gevlogen is,de kinderen komen echt niet meer bij.Het voor lezen konden nu wel vergeten, en de meester heeft geen vogeltje gezien,laat staan het gaatje in zijn broek.Het is tijd,de kinderen gaan naar huis.De laatste dag is toch anders verlopen dan gedacht.De meester slaakt een zucht, maandag word alles anders

                                         Christiene Düthler©




                                                              Christiene Düthler©


Jaren vijftig
verhaal 
word vervolgd